Według współczesnej teorii wytrzymałości metalu, głównym kierunkiem poprawy wytrzymałości metalu jest zwiększenie gęstości dyslokacji wewnątrz metalu. Praktyka wykazała, że śrutowanie jest skutecznym procesem zwiększania struktury dyslokacji metalu. Ma to ogromne znaczenie w przypadku niektórych metali, których nie można utwardzać poprzez przemianę fazową (np. hartowanie martenzytyczne) lub które wymagają dalszego wzmacniania w oparciu o hartowanie transformacyjne. Lotnictwo, przemysł lotniczy, samochody, traktory i inne części wymagają mniejszej wagi, ale wymagania dotyczące niezawodności są coraz wyższe. Ważnym środkiem procesowym jest zastosowanie śrutowania w celu poprawy wytrzymałości i wytrzymałości zmęczeniowej elementów.